In onze vorige blog hadden wij het over de waarheid boven tafel halen. Dat is iets waar wij ons samen met onderzoekers van verzekeraars hard voor maken. Dat kan alleen als wij – onderzoekers van verzekerden – goed samenwerken met onderzoekers van verzekeraars. Want dat we meer en beter kunnen samenwerken, daar zijn wij heilig van overtuigd.
Wij moeten de klant als gezamenlijke klant zien. Aan de voorkant van de polis staat de klant immers centraal. Na een schade gebeurt het maar al te vaak dat die klant helaas niet meer centraal staat. Waarheidsvinding wordt dan veelal beperkt tot de – al dan niet commerciële – doelen van een verzekeraar, te weten: antwoord op de schuldvraag, of aan de polisvoorwaarden is voldaan en of de schade op een ander te verhalen is. Lees de vorige blog er maar eens op na. Naast deze drie punten speelt kostensturing overigens ook een grote rol bij verzekeraars. Daardoor krijgt het onderzoek van verzekeraars niet de aandacht die het verdient. De vele zogenaamde Quick scans door verzekeraars zijn daar een voorbeeld van.
Daarom vinden wij dat we er met elkaar voor moeten zorgen dat de belangen van beide partijen goed vertegenwoordigd zijn en pleiten wij niet alleen voor een projectmatige, maar zelfs voor een gezamenlijke aanpak met een goede regierol: wie doet wat en waarom.
Uiteraard probeert iedere onderzoeker zo objectief mogelijk zijn onderzoek te doen, maar echte onafhankelijkheid in de onderzoekswereld bestaat niet. Heel eerlijk: ook niet aan onze zijde, de zijde van de verzekerde. Want natuurlijk komen wij op voor de belangen van verzekerden. En dat is maar goed ook. Want hierdoor ontstaat er ‘equality of arms’ oftewel ‘evenwicht in belangen‘.